از بدشگونی کرونا و بداقبالی محصلان

برای ما که در شرایط غیرقرنطینه پامون به مدرسه و تحصیلات باز شد، مدرسه رفتن خیلی پله پله بود. یک اتفاق تدریجی بود که به پشت میز نشستن و روبرو را نگاه کردن عادت کنیم. اینکه از یک جا بند نبودن و بازی کردن و در انواع وضعیتهای فیزیکی بغیر از نشستن بودن به صرفن مدتی نشستن برسیم به اندازه کافی طول می کشید و ما آگاه یا ناآگاه بهش عادت کردیم و یادش گرفتیم. محصلان امروز خصوصن 6 7 ساله ها خیلی ناگهانی این تغییر بهشون تحمیل شد.