دین کتابی vs دین فردی

مسئله ای که همه ی ماه رمضونا هست اینه که یک عالمه اعمال داره که طبعن همه رو نمیشه انجام داد. نه وقتش هست نه توانش.

اما چی میشه که اصلن این همه اعمال "پیشنهاد" میشه؟ چرا کتاب مفاتیح الجنان این همه مطرح میشه که حالت گردآوری ادعیه رو داره نه حالت توصیه شونو؟ یا چی میشه این همه قضیه دستورالعملی میشه و تهش میشه رساله؟

چرا اون ارتباط فردی دیگه نیست. اینکه عالمِ عاملِ پاکی باشه که قول و فعلش در دین تربیت شده باشه و حضور در محضرش و مراجعه بهش باید نبایدها رو روشن کنه برامون؟