نکته ای در هنر/علم/تمدن اسلامی

وقتی از هنر اسلامی صحبت میکنیم، یعنی چیزی که هم هنر باشد و هم اسلامی باشد. یعنی مورد احترام اهل هنر باشد و با آنها و با هنر وارد گفتگو شود.

وقتی از علم اسلامی صحبت میکنیم، یعنی چیزی که هم علم باشد و هم اسلامی باشد. یعنی در جهان علم قابلیت نقد و پذیرش و توسعه داشته باشد.

وقتی از تمدن اسلامی صحبت میکنیم... یعنی با اصول اخلاقی و حقوقی، روشهای سیاسی و تجاری، و گروه های کوچک و بزرگ موجود بتواند گفتگو کند. هم تمدن باشد و هم اسلامی باشد.

اگر هنر و علمی، با حذف ارزشهای دینی، روشهای دینی یا اهالی دین از آن حرفی برای گفتن نداشته باشد، هنر و علم نیست.

(اگر از این چند خط این طور بر می آید که من قائل به امکان علم دینی یا هنر دینی نیستم، تصریح میکنم که به این امکان قائل هستم. دین به عنوان یک مکتب و یک چشم انداز این قابلیت را دارد که به هنر و علم خط دهی بکند)

پ.ن: این نکته حاصل خواندن و تامل در نوشته ها و گفته های حامد صفایی پور، و بعضی توییتهای اینجا و آنجا، و البته استوری یکی از دوستان و نقلی از امام خمینی است در مورد هنر.