ناماندگاری، ماندگاری

دوست عزیزی هفته ی پیش چنین شبی رفت کانادا

و باز لعنت به این دنیای ناماندگار و فلک دون

انگار فقط میشه قدر لحظات گذرا رو دونست و نه بیشتر. همین که الان با دوستی نشستی، همین الان که نفس میتونی بکشی و از پنجره جنگل رو نگاه کنی. زودتر از اون چیزی که فکر میکنی میاد و بیشتر از چیزی که فکر میکنی واقعیه. مثل یه ضربه اس.

عجالتن قدردان همه ی دوستهایی هستم که هنوز میشه دیدشون و بغلشون کرد.