شرع و فقه و قانون

معنای متداول "قانون" (که طبقه متوسط به بالا میفهمیمش) ساخته و پرداخته ی روشنگری و مدرنیته است و یعنی قرارداد اجتماعی. و پر واضح است که با شرع و فقه (چیزی که "خدا" یک وجود غیر انسانی آن را گفته!) با قانون فرق می کند از نظر معنا و از نظر کارکرد!

قانون در معنای متداول در جهانی ساخته شده که خدا رو گذاشتن کنار، و شرع یا فقه (به نظر من دو تا اسمن برای یک پدیده) در فضایی شکل گرفتن که اصل حرف خدا بوده. قانون کاملن معلومه کجا فردی و کجا اجتماعیه و نسبت مشخصی با آزادی و امنیت و عدالت و اینا داره (همه در معنای متداولشون که این معناهای متداول همه حاصل مدرنیته اس) و در حالی که شرع و فقه اصلن اینجوری نیست.

حالا ببین چه بلبشویی میشه وقتی یک معنایی رو میریزی تو قالب ساخته شده برای معنایی دیگه (که یعنی نظام حاکمیتی و سازمانها و نهادها و قوا!) 

پ.ن: در واقع جوابی است به پستی در اینستا

پ.ن2: یه آقایی هم حرفی زده که راه عدالت خواهی از زدن انقلاب و نظام و قوانین و اینا نمیگذره که کاملن معلومه نمیفهمه داره چی میگه :)) کی خواست نظامو بزنه مومن؟