به نظرم، اسم گذاری مال بعد از ظهور کامپیوترهاست. قبل از آن، ما برای چیزهای بسیط اسم می گذاشتیم، حد و مرز مشخصی نداشتند، نمیدانستیم چه کار می کنند و چی هستند و برایشان اسم می گذاشتیم.
ولی بعد از کامپیوترها. کامپیوترها که آمدند برای متغیرها اسم گذاشتیم. برای دستورات اسم گذاشتیم. این چند خط کد از این دستورها تشکیل و شده و این کار را می کند. برای چیزهای بسیط اسم نمی گذاشتیم. برای چیزهای ریز نقلی که زیر و بمشان را می دانستیم اسم گذاشتیم. برای چهارتا دونه کارکرد اسم گذاشتیم. بعد کم کم همه چیز را محدود و با تعریف مشخص خواستیم و دیدیم. همه چیز برایمان دودوتا چهارتا شد و منطقی بودن برایمان مهم شد. زندگی برایمان کوچک و کپسولی شد. گام به گام شد! مرحله ای شد.
عصر کامپیوترها، عصر اسم گذاشتن و محدود کردن است. یک محدود کردن ذهنی کم حاصل. یک گول زدنِ سرگرمی-وش!
چه شد آن دنیای بسیط درهم و برهمِ درست و درمان خواستنی و زندگی کردنی؟
خوب بووود...
سرگرمی-وش! :)
سلا ... م مرد :)
سلام
شما کی هستید که از شریف پیام ارسال می کنید؟
ما اینجا مخاطب ناشناس نداریم