در کنسرت عصار چه گذشت

جای علاقه مندان خالی پنجشنبه شب کنسرت عصار بودیم تو سالن میلاد نمایشگاه

این فکرها به ذهنم رسید

یک اینکه اینا مردم سالخورده ی روزگار سپری شده ای هستن. اینا یعنی خواننده های دهه شصت و هفتاد. نه جینگواک بازیای این جوونکای دوره ی اخیر رو بلدن نه مردم دیگه مردم اون دوره ان و اون رفتارها و الگوها و فکرها رو دارن. خیلی سریع فضای فرهنگی عوض شد و اونا  عقب موندن ازش

اما بنده با کمال میل و افتخار حاضرم یکی از همینهایی باشم که روزگارشون سپری شده. تا آخر عمرم "با شوق تو" اصفهانی و "یاد استاد" افتخاری و "هویت" عصار رو گوش بدم. الان همه چی مبتذل شده همه مثه هم شدن همه ترانه ها رو روزبه بمانی میگه همه آهنگسازیا تکراری و یکنواخت شده، اون موقع ملودیای بابک بیات ادمو از زمین می کند و می کوبید زمین

دو اینکه آقا خواننده ی مهمان داشت یه قطعه ای، ولی میکروفون براش پیدا نشد رو سن، یه وجب جا. چه فازیه خب؟؟ مایه ی خجالت!

سه اینکه ولی دو تا قطعه از آلبوم بعدیش خوند نشون داد هنوز حرف برا گفتن زیاد داره، حیف که شعراش مال روزبه بمانی بود... خوب بود، منتظر آلبومش هستیم. البته که طعم قدیمیا رو نخواهد داشت احتمال قوی ولی خب جای امیدواری هست