پخوندن ایده های خام

اتفاقای این چند روز دوباره کلی ایده آورد تو ذهنم. که در موردشون بنویسم یا بخونم یا فکر کنم یا هرچی. ولی خب کو برون ریز؟

منظورم از اتفاق فتح عربستانه، یعنی سفارتش. ایده هامم مثلا اینان: چرا تقدس حکومت؟ خالی نشدن فشارهای اجتماعی، یکسانی طیفهای فکری و نسلی متفاوت ایران. از این چیزا.

همینجوریش کلی فایل ورد دارم که فقط توشون یه تیتره و میخوام بنویسم ولی وقت نیم شه و اینا. سوالی که وجود داره اینه که فایده ی این درسایی که ما می خونیم چیه وقتی باعث می شه کارایی که توش خوبیم رو انجام ندیم و زور بزنیم کارایی رو انجام بدیم که توش خوشحال نیستیم؟

یاد علی شریعتی هم افتادم. یه متن تو کتاب ادبیاتای ماها بود از اون کتاب پوران شریعت رضوی، نوشته بود گاهی یک ساعت دم در اتاق علی دست روی کلید چراغ وای می ایستادم که بره بخوابه و اون می گفته نمیشه، اگه الان چیزایی که تو ذهنمه رو ننویسم از ذهنم می پره. خب من البته برعکس ایشون هستم.

تجربیات خوبی البته در این مورد هستن که بچه ها داشتن. ازشون میشه نتیجه گرفت که اگه حول این موضوع هایی که تو ذهنته یه جلسه کتاب/بحث جاری داشته باشی خیلی مفیده و قشنگ تخلیه ات می کنه. که البته در این مورد هم من برعکس بقیه هستم :)

***

وضعیت طوری شده باید با چراغ گرد شهر دنبال مخاطبینمون بگردیم

کجایین؟ حال و احوال خوبه؟