fitness

تا حالا شده کفشتون از پاتون بزرگتر باشه؟

بچه که بودم یه بار یه زمستونی رفتیم کفش بخریم. بعد این که مدلشو انتخاب کردیم، من کفشو یه سایز بزرگ انتخاب کردم. مامانم گفت این که بزرگه. منم گفتم خب بزرگ باشه، امسال با کفی می پوشم دو سال دیگه هم استفاده می کنم ازش (آدم وقتی بچه است هی سایزش عوض می شه دیگه!) مامانم گفت وای بر تو پسر نادان! تو کاریت نباشه سال دیگه چی میشه. آدم کفششو اندازه پاش می گیره. اگه یه کوچولو فرق می کرد کفی می اندازن.

در زندگی واقعی هم اگه آدم در قالبهای گشاد ( یا تنگ) زندگی کنه همه حواسش معطوف می شه به اون قالبه و از کار و بارش می افته.

حالا الان یادم نمیاد برا چی این به ذهنم رسید... آها برا این: فک کنم در تمام دبیرستان و این سالها تصوری که خودم از خودم داشته ام یه قالب نامناسب بوده (یه جاهاییش گشاد بوده و یه جاهاییش تنگ). برا همین ناکارآمد بوده و کلی موجب عقب موندگی شده.

این سوای اینه که واقعیات خارجی رو هم ازش تصور درستی نداشته ام.

***

به نظر شما آیا این منطق درسته؟:

آدم باید با اشتباهات عملی با شدت برخورد کنه و جلوی اتفاقات اشتباه رو بگیره و اونا رو متوقف کنه سریع تا منجر به خرابی نشه. اما با اشتباهات نظری باید با آرامش برخورد کنه.

مثالش میشه اینکه وقتی یه نفر داره یه کاری رو اشتباه انجام میده، بری سرش داد و بیداد کنی که نکن و نذاری ادامه بده، بعدش با آرامش بری باهاش صحبت کنی و بهش بگی که چرا این کار رو کردی و کار درست چی بوده.