برای تولد

فوت کردن شمع در هیچ کتابی وارد نشده اما آرزو کردن وقت و بی وقت نمی شناسه. علی ای حال امیدواری به خاطر نفس امیده، که خداست. امید از خدا و تلاش ما.

فلذا، گفتم صب کنید آرزو کنم، گفتند خب کن! در دل گفتم مثه قبل نباشه، بهتر باشه. و فوت کردم.

تصوری از بهتر هم نداشتم وقتی گفتم بهتر. پس ذهنم بود که از اشتباهات گذشته ام درس بگیرم ولی کی میدونه بهتر چیه؟

فقط اینکه من بی تو در غریب ترین شهر عالمم/بی من تو در کجای جهانی که نیستی؟

***

کیک را خودم خریدم. به خانه که آمدم همه معترض شدند به انتخابم. گفتند که خیلی گند است و اینها و ما هیچ وقت از اینجا نمی خریم و خیلی بیشعوری که از آنجا خریدی. منم گفتم به خودم مربوط است. حالا کار نداریم که آخرش کیکه خوب بود و برخورد من بد، ولی این همه بی اعتمادیشان به من عذابم می دهد.

***

گفته آمد تولد ما ظهور عشق خدا به ماست

صحیح آمد