دیروز روز اتاقتکانی بود و اتاقتکانی یعنی خواندن کاغذهایی که سالی یک بار شانس خوانده شدن دارند و دیدن و پیدا کردن چیزهایی که سالی یک بار شانسش پیش میآید. نامهای پیدا کردم از سوم دبیرستان، همکلاسیها (بینام) و معلم راهنما (با نام) ویژگیهای هم را نوشته بودند. هیچ کدام از ویژگیهای نوشته شده را دیگر نداشتم، بجز اینکه با تازههای تکنولوژی غریبم :) این را اولین بار سال 91 متوجه شدم خودم. و البته به کرات به دوستان گفته ام که تنظیماتم هماهنگ با تکنولوژیهای دهه70 میلادی است و هیچ جوره سازگار نیستم با تکنولوژیهای روز و سرعت تحولاتش.
از نوشتهها داشتن اعتقادات محکم و ایستادن به پایشان، مودب بودن و چیزهایی از این دست بود. اینها را دیگر در خودم سراغ ندارم. چیزهایی هم بود که همان موقع هم در خود سراغ نداشتم، مثل استوار حرف زدن. و البته، نه تنها ویژگیهای نوشته شده را نداشتم، بلکه نگاهم هم بهشان عوض شده بود، مثلا کمک به دیگران.
الغرض، نمیدانم چیستم.