یک جورهایی، در جهان اَپ ها، در جهان خلاصه شده ی ما، رفتن دیگر بی معنی شده، و رسیدن بی معنی شده، همه چیز هست، در لحظه باید بود، نه بودنی پس از شدنی، بودنی و هستنی.
یا هستی یا نیستی، بین این دو وضعیت راهی نیست.
ترمز را بکشیم :)
چی می گم؟؟