دو نکته در مورد ...

1. بازنشر از اینستاگرامم:

گفته می شود عقل مدرک کلیات است. شاهد آنکه براهینی بر معاد اقامه می شود, اما جزییات آن بر عقل مکشوف نیست.

اما در جریان زندگی اتفاقی که می افتد خلاف مدرک کلیات بودن عقل است. امور جزیی و کوچک چیزی است که پیش می آید و حل آنها وظیفه ی عقل است. خبری از نظریه ای بزرگ که همه چیز را توجیه کند نیست تا گره گشای هر مرحله و هر لحظه از زندگی باشد. انقدر همه چیز گذران و متغیر است که هر چیز متمایز از دیگری حل و فصل می شود. دستگاه فکری خرمایی است بر نخیل و دستان عقل کوتاه است. البته این امر خلاف وحدت روح سبز زندگی نیست, و دستنیافتنی بودن دستگاه فکری را حکم نمی کند.

گفته می شود ارزش عمل به پشتوانه ی معرفتی آن است, و دلیل محکمی بر آن اقامه می شود که از قیاس ساده ای بین امور گوناگون حاصل می شود. در این مورد نیز جریان زندگی خلاف گفته ی فوق را نشان می دهد. احادیث و آیات متعددی همین معنی را می رسانند. شاهد آنکه "آنان که گناه کردند در نهایت به مسخره کردن خدا روی آوردند". این مورد هم در تناقض با اهمیت پشتوانه ی معرفتی نیست.

جریان زندگی از بالا به پایین نیست. از پایین به بالاست. امور جزییه است که تعیین کننده است. خصوصا دوام امور جزییه ما را می سازد. کارهای جزیی, فکرهای جزیی, انتخابهای جزیی. نیات جزیی, خلقیات جزیی.

2. بسیاری از ما برای حالی که اکنون داریم ارزشی قائل نیستیم. خودمان را در متر و معیارهای کشککی گرفتار کرده ایم و هی به خودمان و بقیه نمره می دهیم. هی به آینده نگاه می کنیم و حرص الکی می خوریم. هی به گذشته نگاه می کنیم و خودمان را له می کنیم. خودمان را محصور و محدود به قالبهایی می بینیم که اساسا تنها قرار بوده رسیدن به اهداف را ساده کنند. شکل جامعه و خانواده و دوستی و ... ما را از خودمان جدا کرده. در نتیجه قدر چیزی که هستیم را نمی دانیم، از خودمان (با همه ی شَل و پَلی و آلودگی و بلاتکلیفی و درب و داغونی) لذت نمی بریم. هرچه گناه و ثواب داریم را دور نمی ریزیم تا کمی با خودمان باشیم. به خودمان نرسیده ایم که از خودمان راه بیافتیم.

هرچه هستیم، هستیم و هستی ارزش است.

3. ان العزة عبادة. تموم شد و رفت. انجام مسئولیتهای اجتماعی و خانوادگی، رشد اخلاقی و علمی، برکت در مال و فرزندان. دیگه بهم ثابت شده (تجربتا) که به هر جایی بخوای برسی فقط و فقط از عبادت ممکنه و لاغیر. (این جمله ی عربی از خودمه ها).

اینها رو هم در آینده در اینستاگرامم منتشر خواهم کرد!

این بلاگ اسکای هم تو مخه ها. فونت متنمو نمی تونم یکتا کنم... البته گویا یکتا دیده می شه

یه چیز دیگه هم در مورد عادت می خوام بنویسم تو اینستاگرامم که بعدا اینجا هم بازنشر می دم

آدرس اینستاگرامم:https://www.instagram.com/abdolkarimia/ اصلن هم معلوم نیست میخواستم آدرس اینستامو بذارم اینجا!

راستی این مخاطبین مجازی ما کوجایند؟ یه خبری بدید بدونیم سالمید حد اقل. فک کنم توصیه ای که این بغل نوشتم کارگر افتاده همه عارف و سالک شده اند.