از سری نقدهای من بر اقتصاد-3

مطلوبیت در اقتصاد یک مفهوم منفعلانه است. یعنی شما هویج را می خورید و لذتش را می برید و تمام. شما روی چیزهای که بیرون هستند صرفا مطلوبیت دارید و می گویید این را بیشتر از آن می خواهم (و نه حتی با دلیل)، و هیچ وقت نخواهید گفت که آیا با آنها کاری هم می توانم  بکنم یا نه. ذهنیات شما خارج از همین چیزهای قابل مصرف هیچ فعالیتی ندارد. شما فقط پذیرنده اید و نه دهنده.

در واقع، اگر آدم فقط به مطلوبیت چیزها فکر می کرد، هیچ وقت از غار بیرون نمی آمد و خانه نمی ساخت!